NUN BARCO SÓ
Publicado na revista Tempos novos . Xaneiro 2025. Imaxe de Diego Seixo (Proxecto de imaxe para “Reconversión” de Santiago Cortegoso). A dereita ten mellores medios propagandísticos. Iso din, iso parece ser a realidade […]
Insubmisa
Compañía: Antagonista teatro Dirección: Marta Alonso e Pepe Domínguez Elenco: Iria Sobrado, José Vaquero e Javier Octavio de Toledo Deseño de espazo escénico e vestiario: Diego Valerias Música orixinal: Christian […]
Rogelio III: La Féte
Compañía: Assircópatas · Coproduce MITCFC Procedencia: Galicia Destinado a: Público familiar Presentación: 2024 Duración: 55 minutos Dirección: Natalia Pajarito Autoría: Dani Blanco Imaxes: Anna R. Figueiredo Falamos de Simone Biles […]
EUROPA ESTÁ XORDA
De feito no mundo real estamos tan xordos que respiramos profundamente cando “non escoitamos” aos compañeiros de laburo enunciar teorías terraplanistas e antivacinas, consignas contra a igualdade, ladaíñas emponzoñadas “ti sabes que tamén hai mulleres que matan ás súas parellas?”, afirmacións indiscutibles como “pois tampouco é tan ultradereita”
Helen Keller, a muller marabilla?
Compañía: Grupo Chévere Procedencia: Galicia Destinado a: Público adulto Presentación: 2024 Duración: 80 minutos Dirección: Xron Imaxes: Diego Seixo Pasos para escribir unha crítica teatral: Para empezar podes facer uso […]
REDES
Compañía: Las ansiadas producciones Procedencia: Madrid Destinado a: Público adulto Presentación: 2020 Duración: 60 minutos Dirección: José Pirís Autoría: Las ansiadas producciones Imaxes: Diego Seixo José Luís Montiel Chaves encenta […]
SOBRE O EXTRAVÍO OU A ARTE DE PERDERSE
Compañía: Furia Sotelo Procedencia: Galicia Destinado a: Público adulto Presentación: 2024 Duración: 50 minutos Dirección e autoría: Ana Vallés A conversa non acontece antes do rito escénico, é posterior e […]
Desta auga non beberei
A auga destilada é un poderosísimo disolvente. Inxerida pasará á procura das sales minerais creando desequilibrios no tecido óseo, articulacións e médula. Por sorte temos o teatro para saber que non toda transparencia, veña de Altri ou dos balnearios, é inócua.
TÍTERES E MARIONETAS
Quizáis non sexa cousa de educación e si de teatro. Remata a Mostra e empeza a pegada de carteis é é posible que tanto Shakespeare no teatro galego nos faga confundir a Barriga Verde con Mr Punch e agora pensemos que a historia non ten volta de folla, e que por moito que berremos non podemos impedir que Judy deixe as crianzas e o futuro nas mans dun home de naríz ganchudo e voz aguda e arteira que acabará moéndoos a paus e facendo con eles chourizos.
In Petto
In Petto fala no idioma de Mr D, nese silencio caótico e denso que tentamos comprender e que se desprega diante nosa a través da xestualidade e da utilización do prompt obxectual para conseguir a comunicación. É un teatro sen palabras repleto de significado, desde os curiosos sons semellantes a eses gritos emitidos polas ghavotas que teñen un aquel con risos agudos que profire un deles, aquel que podería ser o pallaso listo, pero que deseguida vemos que non segue a construcción clásica do personaxe e así ambos van intercambiando os roles clásicos e os abraios dunha proposta lixeiramente relacionada cos soñadores do steampunk e os escenarios dunha europa victoriana idealizada, algo semellante ao imaxinario que poboa as mentes dos deseñadores de Carnivale Row ou o Castelo de Falkenstein.