De como Propp foi Héctor Urién e de como a vida se podía reducir a fases de Doutor Who e á verosellemanza do terceiro principio da dinámica de Newton Esta semana durou un mundo. Unha, que sempre ten na cabeza algunha historia de Gaiman (nunca se sabe cando son precisas… mellor dito, sempre son […]
Escribir é un traballo. Un traballo gustoso e real. Non escribo no meu tempo de lecer, no meu tempo de lecer (cada vez máis pequerrechiño pero que gaño en prioridades) saio pasear e mirar o mar…
Vai sol. Sento nun barco preto dos edificios dos ollos pechados, dos balcóns pechados e as persianas pechadas. Levo un libro nunha bolsa de tea que unha muller máxica que agasallou, leva a face de Rosalía e unha mensaxe preciosa sobre a liberdade.