Entre Chantada e Ourense hai un lugar que se chama Belcrime. Eu porfío por lelo con certo aire anglosaxón, “belcraim” e imaxino os seus habitantes coma protagonistas xubilados dalgunha trama particularmente complicada do Cluedo. A ficción xorde da necesidade de lle atopar unha explicación a toda casualidade. A ficción remata sendo a maior das trascendencias, a razón última agora que na TVG non podemos confiar nin no parte para saber do que pasa nos nosos taboleiros.
Drama inmobiliario nunha escena buscar piso para alugar en Galicia e poder pagalo
O Festival Intercéltico do Morrazo (FIM) leva en pé desde 1985. No enclave privilexiado da vila moañesa existen ano tras ano tres días nos que as melodías de raíz se espallan polo ar e acollen a veciñanza e visitantes. Non hai ano que isto non pase, sexa cal sexa a situación pandémica, e iso é unha conquista da vontade da cultura. Após dous anos de restricións, na XXXVIII edición non hai concerto no que non se dance.
directivo que dimite após a Xunta de Galicia veña de reducirlles o cupo do profesorado en trece. Outro fracaso educativo
Ser nai e parir non teñen por que ser sinónimos. Ser nai precisa dunha consciencia específica, parir precisa dun proceso biolóxico. Malia que en ocasións ocupen o mesmo lugar non ocupan as mesmas condicións e deberían partir da mesma premisa: a decisión. A decisión a ser nai e a non selo, a decisión a parir e a non.
Hai que volver ao teatro a que nos deixe no rostro as cicatrices da vida, as que doen e as que marcan as vitorias. As que feren e as que as que nos erguen da butaca sabendo que é posible crer na utopía.
Erguer unha nova biblioteca e fornecela de contidos textuais e vivenciais é erguer un país. Facelo ademais aproveitando lugares senlleiros como Slovo ou o Chelsea (de 1884) denota unha defensa do patrimonio material e da identidade soberbio.
Os tempos de antes chaman á porta coma quen fai demasiados remakes. Aliméntanse das mentiras, dos berros, que non aturuxos, da sedación colectiva na que a felicidade se pode mercar en AliExpress.
Alguén polo 2005 pensou que se existía un Black Friday ben podiamos ter un Blue Monday. Conste que os luns xa traían mala prensa de antes desde que T-Bone Walker os convertera en días tormentosos desde o blues, e o blues, ben sabemos, é azul e triste. Así que se hai un día para sermos desgraciadas, mellor que sexa un luns que un mércores.
Faltan tres médicos, só se atenden urxencias vitais