Tags: Artigos

XL MITCFC

Malditas plumas

As plumas pouco pesan. Pero cando son moitas, como as pequenas feridas, tórnanse unha carga insoportable, poderian chegar a exercer tal presión sobre nós que nos inmobilizasen por completo. Hai unha carreira suicida detrás dos sorrisos perfetos de carmín e brillo que dunha vez foron froito de inocencia e tenrura. Hai unha verdade universal que aínda fascinado coa combinación perfecta entre luces e harmonía escenográfica da obra Mr Dumpty recoñece: as plumas fican ingrávidas pero as tetas non, por iso todas deberíamos, coma Sol Picó, desexar se Marlene Dietrich, porque os traxes de chaleco séntanos estupendamente e carecen de pluma.

AS QUE ENSINAN-REDES-1073254

AS QUE ENSINAN

Porque é máis doado pensar que hai que educar aos cidadáns e cidadás nas escolas, que asumir que é unha responsabilidade global ou, como dicía nas xornadas “As mulleres que opinan son perigosas” Nuria Labari, entender que as fillas e fillos que temos non son só nosas, que todas e todos temos que nos facer cargo da construcción da súa ética e asegurar o exercicio da súa empatía.

XL MITCFC

ENTREGA EN MAN

In your face. Así é como teñen denominado o tipo de teatro creado por Martin McDonagh. Na túa cara, na túa puta cara. O teatro inglés (incluso o teatro que ten parte de londinense e gran parte de irlandés) pode soltar este tipo de verdades coma puños porque levan unha longa traxectoria de reivindicacións e de poñer os pés nas táboas e berrar, e poñer os pés nas rúas e berrar, e de ter levado hostias por cada un dos berros. In your face. Así en McDonagh coma en Dunbar.

xesús ron

Pasámolo Chévere

Velaí fica a crenza de que as salas eran un dereito fundamental de noso enfrentado á realidade na que Conde Roa decide que en Compostela non había sitio para tanto showbusiness. Coma naquel poema que todas lle atribuímos a Brecht vimos como ían a por eles e o que fixemos non deu para nada. Púxose o sol e a política do forasteiro botou o equipo local, as artistas ácratas e ate o cherif.

O DERBY WEB

O Derby

Entre Chantada e Ourense hai un lugar que se chama Belcrime. Eu porfío por lelo con certo aire anglosaxón, “belcraim” e imaxino os seus habitantes coma protagonistas xubilados dalgunha trama particularmente complicada do Cluedo. A ficción xorde da necesidade de lle atopar unha explicación a toda casualidade.  A ficción remata sendo a maior das trascendencias, a razón última agora que na TVG non podemos confiar nin no parte para saber do que pasa nos nosos taboleiros.

A persoa xestante

A persoa xestante

Ser nai e parir non teñen por que ser sinónimos. Ser nai precisa dunha consciencia específica, parir precisa dun proceso biolóxico. Malia que en ocasións ocupen o mesmo lugar non ocupan as mesmas condicións e deberían partir da mesma premisa: a decisión. A decisión a ser nai e a non selo, a decisión a parir e a non.

unnamed

FORMAS DE MATAR

Cinco balas polas costas non son unha masacre. A desatención ás leis de dependencia non son unha masacre. A ausencia de políticas sociais de equidade non son unha masacre. Porque todas son mortes de lonxe ou mortes aos poucos e esas fannos crer que doen pouco, que son ficción. Pero no mundo real a rapazada de Texas non abre os ollos, as nosas fillas, avoas, nais… non abren os ollos. Non hai Rangers que as salven nin coidadores e coidadoras que eviten a masacre. Unhas morren lonxe e outras lento.

1 2 3
Norma para cookiesEstá páxina utiliza cookies e outras tecnoloxías para que poidamos mellorar a súa experiencia no noso sitio: Máis información.