Conto de inverno #2- Un matrimonio sen amor
Acordamos, con palabras de silencio, que o amor sen matrimonio nunca había durar tanto coma un matrimonio sen amor.
AP-9 (After Neil Gaiman´s The man who forgot Ray Bradbury)
Homenaxe a Neil Gaiman e o seu conto “O home que esqueceu a Ray Bradbury” Non moitas persoas traballan na noite de fin de ano. Digo noite de fin de ano porque nunca souben moi ben como lle chamar, porque noite nova é o oposto a noitevella, mais non é nova. É a noite do […]
Entrevista en Radio Fene: En Londres os de fóra somos nós
Radio Fene e Anna Figueirido falan de Os Bicos Feridos. En Londres os de fóra somos nós. Diálogo arredor da obra, de Patti Smith, da transmigración, do amor
A VOZ PROPIA
A voz das mulleres é a ceifa de centos de pequenos momentos escollidos sen azar, e con esforzo.
Reseña na Revista Grial de Os bicos feridos
Alberte Valverde reseña neste número da Grial (222, que se factoriza en 1*2*3*37 -e xa sabedes o moito que nos gusta o 37 e o 73 coma números primos) a primeira edición de Os bicos feridos.
Terceira edición Os bicos feridos
Hoxe, cun Boris abandonado polo seu irmán, como se fose unha traxedia Shakespeariana (que para traxedias estamos!) recibo a nova linda da man de Francisco Castro de que acaba de entrar no prelo a terceira impresión de OS BICOS FERIDOS.
Somos literatura
Somos a literatura da ficción imposible como última posibilidade. Coma voz. Coma salvación. Coma promesa. Coma certeza. Coma fío infinito.
Corenta-(é-tanto?)
Sabéndome infinita, ollo cara a pantalla da televisión, aquela que tiña todas as respostas cando nena, e dígolle a esa outra da banda interna do espello… Que Florrick? Atréveste?
Neil Gaiman
Cando tiña dezaseis anos puxéronme na man “A canción de Orfeo” de Neil Gaiman. Hai poucos momentos que lembre, da adolescencia, como aqueles que che cambiarían a vida, que farían que decidiras algo do que estiveras totalmente segura. Ese foi un.
Nin de ciencias nin de letras
De todas as xustificacións para escusar un fracaso que levo escoitado nos máis de dez anos de profesión docente, “non se me dá” é a que máis me entristece.