When you wake up in the morning… Well, not really. This is the language I taught Technology in, I taught Biology in English too. This was the language. I used short sentences. Every now and again I would employ a longer one, just because I needed to express myself. I translated the beautiful notes that […]
Axúdanos a crear
O día 24 de Febreiro festéxase o Día de Rosalía, un momento para gozar da nosa literatura, agasallala e lembrar á nosa poeta que fixo da súa voz o noso facho. Festexo do _rdc_21 #TeusDocesCantares na sede da Deputación de Pontevedra O mércores 24 de febreiro tiven a sorte de poder ler o Manifesto do […]
Ítaca vive en tecnicolor e eu pregúntome se habería un camiño de poder aplicarlle un filtro e volvela en branco e negro. Pero sei que significa, aprendeumo unha peza teatral.
Baixo a ponte xa non vive o troll. A lenda establece certos parámetros legais para que unha criatura mitolóxica da súa condición poida abandonar a súa residencia e, neste caso, o seu lugar de traballo. Porén, hai anos que xa non vive aquí.
O caso é que xa abríramos as superbocks e a conversa collera esa inercia na que só se contan verdades, malia que doan, e eu noto que levo un par de minutos, non máis, deixando que saian pola boca angustias gardadas no meu confinamento persoal. Cada unha un saque que non dou controlado ao que ela resta con pericia…
Probablemente que o 2020 non fose dos mellores dos que temos coñecemento (son consciente do eufemismo) faga que empecen a agromar antes ca nunca nas redes eses “repasos” do que foi o ano. Que non estivemos tan mal, que sobrevivimos, que miramos cara a cara a certas incoherencias vitais e vivimos para contalo. […]
De como Propp foi Héctor Urién e de como a vida se podía reducir a fases de Doutor Who e á verosellemanza do terceiro principio da dinámica de Newton Esta semana durou un mundo. Unha, que sempre ten na cabeza algunha historia de Gaiman (nunca se sabe cando son precisas… mellor dito, sempre son […]
Escribir é un traballo. Un traballo gustoso e real. Non escribo no meu tempo de lecer, no meu tempo de lecer (cada vez máis pequerrechiño pero que gaño en prioridades) saio pasear e mirar o mar…
Vai sol. Sento nun barco preto dos edificios dos ollos pechados, dos balcóns pechados e as persianas pechadas. Levo un libro nunha bolsa de tea que unha muller máxica que agasallou, leva a face de Rosalía e unha mensaxe preciosa sobre a liberdade.