Blog

Reseña na Revista Grial de Os bicos feridos

AF_Bicos_feridos

    Alberte Valverde reseña neste número da Grial (222, que se factoriza en 1*2*3*37 -e xa sabedes o moito que nos gusta o 37 e o 73 coma números primos) a primeira edición de Os bicos feridos.

    Grazas polo tempo dedicado e esa visión certeira e interesante, grazas por aprenderme da diexese. 

    Se queredes botarlle un vistazo recomendo que vos fagades cunha GRIAL (tamén hai nas bibliotecas, ou debería haber) porque é unha publicación que realmente paga a pena e axuda a crear redes de pensamento. 

    Pero se vos dá preguiza, velaquí vos deixo esta sección…

Post Views: 827
Tags:
, ,
Share:

Related Post

Amelia Tiganus: Nunca fun unha calquera

Amelia recólleme na porta do hotel. Acaba de aproveitar unha hora libre para ir á praia, dime que desde hai uns anos prefire non perderse nada, se ten un momento para facer algo faino, non deixa atrás as experiencias por medo a que o tempo non sexa de abondo. Escollemos logo unha mesa na terraza de Casa Porrón para compartir o diálogo. A estas horas estamos practicamente soas mais segundo se vai enchendo o local é imposible non advertir a sorpresa nas olladas das xentes que toman o vermú e escoitan o discurso poderoso de Tiganus, elegante entre a narración da cruda realidade mais fuxindo as súas verbas do relato baseado na carnaza.

Mamaaa, a bombona!

Sempre era igual. Chegou un momento da miña adolescencia en que empecei a acreditar que a miña relación coa bombona de butano era especial, que tiña un superpoder que relacionaba o tempo das miñas duchas, en especial aquelas que requerían lavar o pelo, co momento en que o butano esmorecía ate converter a auga quente en glacial líquido en tempo récord sempre, sempre, no peor momento. E velaí o berro desgarrador a pedir axuda a un ser supremo, outrora denostado porque a adolescencia non ten deuses, para que viñese a me solucionar o problema sen pedir nada a cambio.

Pasámolo Chévere

Velaí fica a crenza de que as salas eran un dereito fundamental de noso enfrentado á realidade na que Conde Roa decide que en Compostela non había sitio para tanto showbusiness. Coma naquel poema que todas lle atribuímos a Brecht vimos como ían a por eles e o que fixemos non deu para nada. Púxose o sol e a política do forasteiro botou o equipo local, as artistas ácratas e ate o cherif.

MONADAS

As monas non son exactamente primates, ou si, pero tentan disimulalo. As monas visten de seda e os emperadores van nus, e ese coñecemento é practicamente todo o que precisamos para sobrevivir.

O día en que o meu coche se uniu á revolta

Era de ser. A máquina leva actuando coma refuxio desde sempre. Desde aqueles tempos en que sacar o carné era un salvoconduto de autonomía e liberdade “non sexas coma nós”, dicían, “ti aprende a conducir, non dependas dun home para chegar onde queiras”. E así era. O automóbil favoreceu o lecer e o laburo e abrigounos na certeza de estarmos no único e verdadeiro estudio de gravación da época dourada de Detroit. Volume a tope, sol de verán, fiestras baixadas e a voz das Supremes ou a de Simone parella á nosa cacofonía disidente “I got my heart, I got my soul…”. Gasolina ou diesel, o cabalo de metal non distingue. É elemento de igualdade malia a cultura popular que as estatísticas das aseguradoras foron destruíndo a base de encarecer as pólizas dos peores condutores. 

A la sombra de los penes

Así instrúeme en que as mulleres e os homes temos as mesmas oportunidades no albor do século XXI, pero o certo é que as catedráticas son as menos, as alcaldesas escasean, as presidentas deixaron un rastro de amargura proletaria no padal…

Norma para cookiesEstá páxina utiliza cookies e outras tecnoloxías para que poidamos mellorar a súa experiencia no noso sitio: Máis información.